Je bent nog zo jong en je weet nu al niet beter dan dat je er helemaal alleen voor staat. Dat je geen plek hebt om te wonen en geen bed om in te slapen. Dat je geen kleren hebt om aan te trekken en geen schoenen aan je voeten. Dat je geen eten hebt, geen drinken. Dat er geen pleister is als je knie bloedt, geen arm om je heen als je huilt, geen ouder of familie die voor je zorgt. Dat je niet naar school gaat en dat je alleen hoort bij die andere 39 kinderen, die ook alleen zijn.

Ze zijn hier op een of andere manier terechtgekomen, een voor een, alle 40. Hier, in de hoofdkerk van bisschop Garang in Zuid-Sudan, waar de pastors hun best doen, maar er weinig middelen zijn om deze kinderen op te vangen.

Zij dragen al een hele geschiedenis aan angst, verdriet en gemis met zich mee en alleen met hulp van donateurs kunnen deze 40 kinderen een liefdevolle plek krijgen; een thuis, voeding, opvoeding en onderwijs. Wijsheid en geduld zullen de ‘moeders’